Молскавици/ Жив отруен

Рането срце

Жиф отруен од Коле Неделковски

Чичко ми...

Од збирката „Молскавици“ пренесена во оригинал на македонско писмо.

Болки ме виат,
гради јад вриат,
срце се души,
живот се суши.

А сонце силно
грејнало милно,
над китки бујни,
над гори стројни.

На сегде довлет —
ора се кршат,
сал мене ф пролет
болки ме вршат.

Една сал знаеф,
по неа чмаеф,
и она штукна,
ф срце ме клукна.

А сега седам,
век црн си гледам,
ах, кај си, радос,
за свидна младост.

О, дојде ли, клета
у црнило сета
со образ си чумен,
со ум си изумен.

За прошка ли идеш
и гради ке кинеш,
а ф треска ја горам,
со смртта се борам.

Од подбив и лаги,
цел гниам у таги,
Ах, доста е веке —
в гроб ми е срека.

О, уште ли стоиш
се виеш и гориш?
Ај надвор од мене —
Ха ... срце ти вене?

Поврзано

• Коле Неделковски
• Молскавици

Надворешни врски

• „Молскавици“, оригинално издание на македонски јазик со бугарска азбука.