Зборник на Миладиновци/ 245 песна

245 песна

од Браќа Миладиновци

на современ македонски правопис

Седнала Анѓа крај Дунаф,
Бело ми платно белеше,
Дунафа ми го к'лнеше:
„Дунафе, бели Дунафе,
Ај да би ми се исушил!
Зашт' ми г' удаи брата ми
Моиот братец Стојан,
Со се хиљада сватои,
Со девет рала т'пани,
Со десет рала зилии,
Сам Стојан млад зеташин.
Со се премлада нееста”.
Дунаф је лепо вореше:
„Егиди Анѓо девојко!
Што ми го к'лниш Дунафа?
Што не го к'лниш душмана,
Што стори тешка магиа,
Та ти г' удаи брата ти
Со се хиљада сватои,
Сам Стојан млади зеташин,
Со се премлада нееста.”