Зборник на Миладиновци/ Никола и Марија

Никола и Марија

од Браќа Миладиновци

на современ македонски правопис

Никола мајци думаше:
„Подај ми, мамо, ножове,
С'с дванадесе бодове
И два ножове ханџаре,
Да ида у Мариини,
Да вида, станала ли е,
Кандили палила ли е?
Шие ли на шарен герѓов?
Злви, етрви р'каве?”
Послушала го мајќа му,
Та му подала ножове;
Та отиде у Мариини,
Та на прозорци послуша.
Марија мајќа будеше:
„Ја стани, синко Марио,
Та си кандило запали,
Да шиеш на шарен герѓов
Злви, етрви р'каве,
Че ти свадбата приходи,
Дарове не си ушила.”
Марија мајци думаше:
„Пусти остале дарове!
Не шта Никола да зема,
Че си го казват бекрија,
Та вов виното лудее,
А вов ракија заходи.”
Мајќа Марии думаше:
„Не думај, мома Марио,
Заман са вино не пие,
А ти си заман бољарка.”
Марија мајци думаше:
„Мамо ле, моја мајчице!
Каква с'м с'на гледала,
Че шиех на шарен герѓов,
Че шиех сивиа с'кол
На шијата му злат зв'нец,
На крилете му, две мрежи.”
Мајќа Mapии думаше:
„Ја не грижи сја, Марио,
Таја е с'на на добро,
Че штеш ти да сја ожениш;
Герѓова тие е трапеза,
Сивиа с'кол Никола,
Златниа зв'нец сваките,
Двете са мрежи попове,
Штото штат да ви венчејат.”
Марија мајци думаше:
„Мамо ле, моја мајчице!
Стара си, а безумна си,
Ти сја на с'на не сјашташ,
Азе шта млада да умра.
Герѓова ми е носила,
Сивиа сокол с'м азе,
Златниа зв'нец твоја глас,
Дветја са мрежи попове,
Што шта да ме опјават.”
Та па си в'нка излезе,
Очите да си омие.
То си е хвана Никола,
Та и главата отрјаза.
Клета и глава скачеше,
И јазика и думаше:
„Мамо ле, моја мајчице!
Ти ли ми с'на не сјашташ,
Че ште Мариа да умре.”