Зборник на Миладиновци/ Краљ и Русанта кралица

Од Wikisource
Митре и сестра Ангелина Краљ и Русанта кралица

од Браќа Миладиновци
Еден син и мајка
на современ македонски правопис


3аплакала Русанта кралица
И ми дојде краљот господине,
И говорит краљот господине:
„А егиди Русанте кралице!
Што те нужба тебе дотерало,
С'лѕи рониш по бели образи?
Аљ доноси бисерни гердани?
Аљ износи руо копринено?”
Говореше Русанта кралица:
„А егиди крале господине;
Не износиф бисерни гердани,
Не износиф руо копринено;
Туку е'о за девет години,
Никако сме чедо не виделе,
Та ни женско, краљу, та ни м'шко.”
И говорит краља господине:
„Али си се сама не узнала?
Аљ не глеаш црвена долама?
Кога дојде за мене невеста,
Долама крај со крај ти идеше,
Ама сега крај со крај не идет.”
Мало време што си постојала,
Постигнала лудо м'шко дете.
Го повила во кумаш пелена,
И го клала во злата лељајка,
И го пови со срмени повој,
И го кладе во стреде двореи,
В стреде дворои на мрамор плоча,
С нога го љуљат, с уста му пеит,
„Нани, нани лудо м'шко дете!
Нани, нани, страдвало те татко!
Нани, нани, жедвала те мајка!”
И је дочу Краља господине:
„А егиди Русанта кралица!
Зашто к'рниш лудо м'шко дете?
И си влезе в шарена одаа,
Си откључи шарека ковчега,
Си изваи платно бамбакерно,
Го смолоса платно бамбакерно,
И је зави Русанта кралица,
Је закопа в земја до колена,
Је смалоса нејѕе руса коса,
Је запали нејѕе руса коса.
Горит коса дур' до црни очи;
Говореше Русанта кралица:
„А егиди Краљу господине!
Прости мене големи кабает,
Не гори ми мое бело лице,
Што си го често ти целуваше!”
„Тука гори, тука да изгориш,
Ако немаш жаљба за детенце!”