„Ангелино Самовилска золво!
Не ’оди во гора, не бери ми билки,
Не бери ми билки, не суши ми гора,
Не суши ми гора, брата да лекуеш;
Брат се не лекует.
Брата ти љубит морска Самовила;
Ако не веру’аш, изкачи се горе,
На врх на планина, на рамна рудина,
Тà погледај долу по поле широко;
Во поле ке видиш дрво китатово,
Под дрво-то седит морска Самовила,
На скут-от е лежит твои мили брат-от;
На скут-от е лежит, перче-то му поштит.
Кога ке ја видиш, да не се уплашиш;
Да не се уплашиш, и да не плачиш;
Туку да запеиш и да се на смеиш,
И да е речиш — „снахо Самовило!
Отпушти ми го мои мили брата.”
Ангелина с’ изкачи иа врх на планина,
На врх на планина, на рамна рудина,
И ми погледа по поле широко,
И си догледа дрво кистатово,
Под дрво-то седит морска самовила.
Не ми запеала, ни се насмеала,
Тук’ ми заплакала, и ми је викнала:
„Јудо Самовило! отпушти ми брата,
Ти што го љубиш до девет години!”
Самовила тога љуто с’ наљутила,
Тà ми го извисила до вишнего бога,
Та ми го напра’и залак по залака,
Најголем залак колку мрава носит.
|
„Ангелино Самовилска золво!
Не ’оди во гора, не бери ми билки,
Не бери ми билки, не суши ми гора,
Не суши ми гора, брата да лекуешъ;
Братъ сѣ не лекуетъ.
Брата ти любитъ морска Самовила;
Ако не веру’ашъ, изкачи сѣ горе,
На вѫрхъ на планина, на рамна рудина,
Тà погледай долу по поле широко;
Во поле ке видишъ дѫрво китатово,
Подъ дѫрво-то седитъ морска Самовила,
На скут-отъ ѣ лежитъ твои мили брат-отъ;
На скут-отъ ѣ лежитъ, перче-то му пощитъ.
Кога ке ѭ видишъ, да не сѣ уплашишъ;
Да не сѣ уплашишъ, и да не плачишъ;
Туку да запеишъ и да сѣ на смеишъ,
И да ѣ речишъ — „снахо Самовило!
Отпущи ми го мои мили брата.”
Ангелина с’ изкачи иа вѫрхъ на планина,
На вѫрхъ на планина, на рамна рудина,
И ми погледа по поле широко,
И си догледа дѫрво кистатово,
Подъ дѫрво-то седитъ морска самовила.
Не ми запеала, ни сѣ насмеала,
Тук’ ми заплакала, и ми ѥ викнала:
„Юдо Самовило! отпущи ми брата,
Ти що го любишъ до деветъ години!”
Самовила тога люто с’ налютила,
Тà ми го извисила до вишнего бога,
Та ми го напра’и залакъ по залака,
Найголемъ залакъ колку мрава носитъ.
|
