Зборник на Миладиновци/ 415 песна

415 песна

од Браќа Миладиновци

на современ македонски правопис.

Мори Стано, малка Стано!
Тељал викат, личба личит,
Војводата Омер ага
Омер ага шахпентиа:
Вонка мома да н' излезе
Ни мома, та ни невеста,
Ни црноока вдоица,
Ни па младо м'жовница.
Ка си дочу малка Стано,
Та си узе отворето,
Отворето от килере,
Та искара чисто рухо,
Се промени, се нареди,
Се аблече малка Стано
Кошуљата копринена,
Р'кавето бел бурунџук,
Врз кошула сина саја,
Ситна саја ситновиа;
Врз сајата либадето
Либадето срмалиа,
Си опаса до две зунки
До две зунки цареградски,
Та си кладе црвен фес,
Си преврза момин мафез,
Префрли си туљбен крпа,
Ка си дочу, ка си разбра,
Нареди се, промени се,
Та си узе нова стомна
Нова стомна и нарамка,
Та киниса малка Стана
Кршем, кршем по сокаци
Ке помине крај Војводој
Крај Војводој тешки порти.
Тамо леже млади Стојан
Врзан, кован во железо,
Букагии на ноѕето,
Дребен синџир на грлото
Сос белезии на р'цето.
Ка ја виде млади Стојан,
Ка ја виде млада Стана,
Тогај веле на Војвода:
„Еј Војвода, рус Војвода!
Мољам ти се, клањам ти се,
Тако ти бога и вера,
И тако ти пост што постиш
Рамазанот за бајрамот!
Отковај ме от железо,
Отпушти ми бели р'це,
Да престегнам малка Стана,
Да целивам бело лице
Дважд за мене, трижд за тебе!”
Он му веле и говоре:
„Е ти Стојан, млади Стојан!
Ти за мома врзан лежиш,
Па за мома збор ке чиниш.”