Зборник на Миладиновци/ Радич јунак и Арапин Амза-бег

Радич јунак и Арапин Амза-бег

од Браќа Миладиновци

на современ македонски правопис

Радич јунак вино пие,
Во тие ладни механи
C неговиот мил побратим,
Црн Арапин Амза бегот.
Пиат, једат на механи,
И добар аинк си чинат
От ден до ден три недели,
C вечерите шест недели.
Тогај веле црн Арапин:
Варај, варај Радич јунак!
Арно пихме и јадехме,
Добар аинк си чинехме,
Нешто облак нe чинехме.
Ела да се обложиме;
Кој је вреден да обиде
До седумдесет дервени
И осумдесет клисури,
Да се врне в грат Солуна
Во Солуна на cтap кадја,
Да му земе голем нишан
Голем нишан бела книга,
Ha мене да ја донесе
Oт как слонце кe yrpee,
До как слонце кe ми зајде,
Голем бaкшиш ке му даам,
До три кожи биволачки,
Полни, рамни ж'лти флорин.”
Тогај веле Радич јунак:
„Јас сум вреден да прошетам
До седумдесет дервени
И осумдесет клисури,
Да се врнам во Солуна,
При cтap кадја, да му земам
Голем нишан бела книга,
От ка' сонце кe yrpee,
Дур' ка' сонце кe заоде,
И па тука да се најдам,
Ак' н' обидам, не прошетам
Голем бакшиш кe ти даам,
Брза коња с остра сабја;
Тогај веле црн Арапин:
Што си клаваш брза коња,
Това конско, пчошко месо,
Што таксуваш остра сабја,
Това 'ржаво железо!
Ела клај првата љубов,
Co cи твое м'шко дете;
Тогај рече Радич јунак:
Ак' н' обидам, не прошетам
Прва љубов с м'шко дете
Нека ти је твоја љуба.”
Oт там стана Радич јунак,
Cи отиде дури дома,
H' Ангелина и` говоре:
Ангелино, прва љубов!
Нељ мие се обложихме,
C црн Арапин Амза бегот,
Тебе в облог ја те кладох,
Co ce наше м'шко дете.
Ак' обидам, aк' прошетам,
До седумдесет дервени,
И осумдесет клисури,
Да се врнам во Солуна,
Ha cтap кадиа да земам
Голем нишaн, бела книга,
От кa' слонце ке угрее,
Дур' ка' слонце кe заоди.
Ако дојдам кe му земам,
До три кожи биволашки,
Полни, рамни ж'лти флорин.”
Рече Радич и cи легна:
„Ак' с' успијам, да ме скорниш.”
Ка' си легна, ка' си заспа;
Ангелина не заспала,
К'д' било је ос'мнало,
Слонце склонило на ручек,
Ce свалила Ангелина,
Брза коња му оседли,
My оседли, мy престегна,
Копитото му бакнува,
И на верно му ce моле:
„Tи ce мољам брза коња,
Дан' оставиш Радич јунак,
Радич јунак, твој стопан,
Ha меани вино да пие!”
Пa ce качи на дивани,
Heли над него застана,
Застана солѕи порони,
Ha негово бело лице.
Г' изгореха жешки солѕи;
Скоро нa ноѕе се најде,
Тогај веле и говоре:
„Ангелино црнооко!
Што м' остави да с' успиам?
Тебе Арапин кe земит.”
Ce качи на брза коња,
Го удри сос зенгиата,
Ta прошета, и изшета,
До седумдесет дервени,
И осумдесет клисури.”
Ce врна в града Coлунa,
До Солуна при к'адиа,
Дек' пладнина си клањаше,
Ha кадиа си говоре:
Еј кадио, cтap кадио!
Мене пушти Амза бегот,
Да ми даиш бела книга.”
Пa му веле cтaр кадиа:
„Иди Радич на меани,
Да попиеш ладно вино!”
Сврти коњот Радич јунак,
Појде на ладни меани,
Седна си вино да пие,
От пладнина д' икиндиа,
He му текна да си стане,
Да појде кај стар кадиа.
Пa му веле брза коња:
„Варај, варај мој стопане!
Ајде стани да појдиме.”
Тебе кадја ке изл'жи,
Ке ти земе прва љубов.”
От там стана Радич јунак,
Отиде на стар кадиа,
Ког' икиндиа клањаше;
Ha му веле Радич јунак:
„Дај, кадио, бела книга!
Замркнало, ке cи одам.”
Тогај веле стар кадиа:
„Почекај ме, Радич јунак,
Да доклањам икиндиа.”
Пa на Радич жаљ My падна;
Искара си остра сабја,
My пресече руса глава,
Ta ja кладе в конска торба,
Исправи коњо пo друми.
Црн Арапин беше пуштил,
Беше пуштил робините,
Да му земат Ангелина,
От заран, от икиндиа.
Ангелина стое на диван,
По п'тове разгледува,
Радич јунак си го чека.
Пa ce задал Радич јунак;
Тогај веле Ангелина:
„Еј робини, еј кад'на!
Еве идет Радич јунак,
Ако ве тука заваре,
Сите вас ке ве изсече.”
Побегнаха робините,
Ha црн Арапин казаха;
Закључил је тешки порти,
Да не влезе Радич јунак,
Оти него ке погубит.
Право оде Радич јунак
Ha арапски тешки порти;
Порти најде закључени,
Пa зеде јуначки мегдан,
Ce префрли преку порти,
М' утаркали руса глава,
Руса глава от стар кадја,
Ем му зеде голем бакшиш,
До три кожи биволачки,
Полни рамни ж'лти флорин,
Пa ce врна у дома си.
Го пречека Ангелина,
Ангелина црноока.