Зборник на Миладиновци/ Мариа плената

Мариа плената

од Браќа Миладиновци

на современ македонски правопис

Кинисала ми мила Мариа
Мила Мариа на жетва д' оит,
Лен да ми берит, јачмен да жниет.
Ми ја стретие Турмана Турци
Турмана Турци, Катум Еѓупси,
Ја поплени'е мила Мариа,
Ја однесое Катумско село.
Што ја држале за три години
Лете на с'нце, зима на чарен,
Дур' ја сторие Катум Еѓупка,
Дур постигнала м'шконо дете.
Та је дадое два стапа в р'це,
Торба на рамо, дете на р'це,
Та ја пуштиа мила Мариа
От село в село лебец да питат;
И ми одела мила Мариа
От село в село, от куќа в куќа,
И ми отиде в мајкино село,
В мајкино село, вујкоа куќа, -
„Дарви ме, вујко, жити Мариа!” -
Ајде от тука црна Еѓупко!
Камо Мариа ја да те дарва?”
От тука стана мила Мариа,
Пак си отиде таткина куќа –
„Дарви ме, татко, жити Мариа!”
И татко викат от висок чардак:
„Ајде от тука Катум Еѓупко!
Та камо ми ја мила Мариа,
Ја да те дарва, да те пречека!”
От тука стана мила Мариа,
Пак си отиде у мила мајка:
„Дарви ме, мајка; жити Мариа!”
Тога је велит милата мајка:
„Ајде от тука црна Катунке!
Камо Мариа ја да те дарва,
Ја да те дарва, да те промена!”
Тога је велит мила Мариа:
„Егиди мори, мила мајчице,
Јас ми те знаам, ми те познаам,
Ти оти си ми мила мајчица,
Ја сум ти, мајко, мила Мариа,
Али ме знаиш, ал' ме паметвиш,
Кога ме пушти на жетва д' ода,
Лен да ти бера, јачмен да жниа,
Ручек да носа на аргатите,
Та ме стретие Турмана Турци
Турмана Турци Катум Еѓупси,
Ме пление мила мајчице,
Што ме држае за три години
Лете на с'нце, зиме на черен,
Дур' ме сторие Катнун Еѓупка,
Та ми дадое два стапа в р'це;
Торба на рамо, дете на р'це,
Та ме пуштиа от село в село,
Леп да си питам, дете да ранам,
От село в село дур' наше село,
От куќа в куќа, дури у вујка.
Прво си викнаф у мили вујко;
А мили вујко не ме познало,
Не ме познало, ме искарало.
От тука станаф у татха дојдоф,
И мили татко ме искарало.
От татка станаф при тебе дојдоф,
Али ти, мајко, не ме познааш?
А камо ми го брате Георѓа,
А камо ми ја сестра Селфиа,
Та белки тие ке ме познает.”
Тога се спушти Марина мајка:
„Егиди мори керко Марио!
Кога си знала сите имина,
Вистина ти си мила Мариа
Мила Мариа, моето чедо,
Што загинало за три години;
Се што ми кажвиш, керко, така је.”
Вака во дворје не си ја кладе,
Тук' је однесе во лепа црква,
Та што си викна попа и кума,
Си ја прекрсти мила Мариа,
Си ја прекрсти, си ја промена,
Си ја викаше мила Марио,
Име је кладе мила Миличке.
Си завалие два силни огна,
Та го фарлие Катум Еѓупче,
Го изгориа, го испекоа;
Си ја собраа белана пепел,
Та је фарлие по силна река.
После разбрале сите свои луѓе,
Гости сториле за три недели,
И после си се изразделие
Изразделие кој от к'д дошол,
Кој от к'д дошол, дома си ошол.
Текраф је честат мила Мариа,
По зијафети за три години,
Што је држале мила Милинка,
Н' је изваие на јасно с'лнце,
Дур је сторие бела Бугарка.