Зборник на Миладиновци/ Дена и војвода

Дена и војвода

од Браќа Миладиновци

на современ македонски правопис

Прочуле са Кржалие,
Дено хубава невјасто!
Прочуле са, и дошле са
Да си са зговор зговорат.
В кое село да идеме.
Отговарја Војводата:
„Кржалие, баш делие!
Ај идете, да идеме
Да идеме вов пазара,
Да запалим чаршијата,
Чаршијата саратчиска
Саратчиска, кафтанџиска,
Да излезат сараџие,
Да изгасат чаршијата,
Да но фаним неиде њакој.”
Послушаха Кржалие
Отидоха во пазара,
Та купиха три товара
Три товара ситен барут
Ситен барут и зли коршум,
И четири небит памук;
Запалиха чаршијата;
Не излези ниде никој,
Не фанаха ниде ништо.
Мајка Дени отговарја:
„Стани Дена, стани чедо,
Та затвори чимшир порти,
Че штат изља мали крави,
IПтат изведат дребни телци.
Послушала (е) мала Дена,
Та затвори чимшир порти.
Видјаха ја, фан'ха ја,
Завели ја по гор'та,
Водиха ја три недели,
Војводата дење ходи,
Дење ходи Дена води;
Ноште лежи, Дена чува,
И на Дена пак си дума:
„Кажи Дено, кажи чедо,
Като си толкос хубава,
В градина ли си никн'ла,
Или от бога падн'ла?”
И Дена му отговарја:
„Воеводо, брат да ми си!
Не с'м от бога паднала,
Нито в градина никнала,
И мене мајка родила,
И мене като и тебе.”
Војводата Дена пита:
„Имаш ли нејде њакога,
Ја мајчица, ја баштица,
Ја мил братец, ја сестрица?”
А Дена му отговарја:
„Само имам един братец,
И тој ходи с Кржалије.”
Војводата Дени кажи:
„Кажи Дено, кажи чедо,
Мош ли позна мила брата?”
И Дена му отговарја:
„Да го вида позна шта го;
Кога беше вов гората,
Та падн'ло силно дрво,
Сторило му силен белек.”
Провикна са Војводата,
Збирајте са Кржалие,
Сјадајте редом по редом,
Сваљајте самур калпаци,
Да ви гледа мома Дена.”
Послушаха Кржалие,
Седнаха редом по редом,
Свалиха самур калпаци,
Гледала ги мома Дена,
Не познала мила брата.
Рет е дошло до Војвода,
И тој свали самур калпак.
Видјала го мома Дена,
Видјала го, познала го.
Живи с' са прегрнале,
Мртви си сја разделиле.