Гоце Делчев

Од Wikisource
Прејди на прегледникот Прејди на пребарувањето

Список на автори: Д Ѓорѓи „Гоце“ Николов Делчев
(4 февруари 1872 - 4 мај 1903)
Видете исто така: биографија, медија, цитати. Портрет на Делчев.
Ѓорѓи „Гоце“ Николов Делчев

Ѓорѓи Николов Делчев бил македонски револуционер, учесник во македонското револуционерно движење, деец на Македонската револуционерна организација, апостол и срцето на револуционерна Македонија [1], идеолог, организатор и водач на македонското револуционерно националноослободително движење кон крајот на 19. и почетокот на 20. век.


Творештво[уреди]

Писма[уреди]

Еврем Каранов[уреди]

Надбискуп Менини[уреди]

Никола Малешевски[уреди]

Никола Зографов[уреди]

Мисли[уреди]

Ќе удри утринската зора и за нас...
Јас го разбирам светот како поле за културен натпревар меѓу народите...
Ние се бориме за слободна и независна Македонија со широки права на сиромашното население...
Труд и постојамство, тоа е силата, со помош на која човек станува највелик при секоја иницијатива...
Браво, јуначе, дојди да ти ја стиснам раката и да те поздравам, такви и се потребни на мајка Македонија...
Делото на ослободувањето на еден народ, е пред се негово сопствено дело, на неговите сопствени раце...
Ослободувањето на Македонија се крие во внатрешното востание. Кој мисли инаку да се ослободи Македонија, тој се лаже и себеси и другите...
Да ја чуваме чистотата на ослободителното движење и на Организацијата - тоа е првиот услов за нашиот успех!
Внатрешната организација не се стреми само да им дава оружје на луѓето, ами и да го разбие нивниот ропски дух...
Јас не сакам востание со луѓе што ќе ме напуштат при првиот неуспех; јас сакам револуција со граѓани кадарни да ги понесат сите искушенија на една долготрајна борба, каква, поради жестоките политички услови, ќе биде и нашата; - или ќе водиме говеда на касапница...
Но тоа е патот за ослободувањето на народите од туѓо его. По него оделе Грците, Србите, Бугарите. По тој пат треба да одиме и ние, Македонците, за да се ослободиме од Турците...
Јас не познавам друг народ кој повеќе страдал од предавствата на своите синови - изроди како македонскиот. Историјата не памети друг таков пример кога еден ист народ по традиција, јазик и вера се разделува на разни спротивни страни, една од друга потуѓа...
Дали може да има друго место за еден Македонец, освен Македонија? Дали има народ понесреќен од македонскиот? И дали има некаде пошироко поле за работа, отколку во Македонија?

Белешки[уреди]

  1. Евтим Спространов. Дневник, Т.I (1901-1907), Предговор Александър Гребенаров, Съставители: Гребенаров, Ал., Милкана Бошнакова, Георги Царев. С. 1994