Зборник на Миладиновци/ 84 песна

Стојан и патрик

од Браќа Миладиновци

на современ македонски правопис

Маре Стоене, Стоене!
Разбољал с' је млад Стојан
На врх на Стара планина.
Немало кој да го гледи,
Гледале с' го два орли
Два орли, два мили брата.
С уста му вода носиле,
С криле му сенка чинале.
Стојан на орли глвори:
„Два орла, два мили брата!
Понагоре се дижете
До где ми душа излезе,
Та па тогава паднете,
Бело с' месо наеште,
Черни сја крви напите;
Бело је месо јуначко,
Черни с' крви левентски.”
На орли кажат Стојану:
„Море Стоене, Стоене!
Та не сми дошле, Стоене,
Крвите да ти пиеме.
Ами сме дошле, Стоене,
Теб' да си јунак гледаме.
Знаиш, Стоене, паметвиш,
Кога в пожара горехме,
Та си тојага подаде,
Та ни из пожар извади?”
Стојан на орли говори:
„Два орли, два мили брата!
Аз немам мило братенце,
Вие сте мене два браќе.
Знајте ли мојте дворове?
Там има дрво крстато,
Идете на мојте двори,
Паднете на това дрво,
Та жално, милно грачајте:
„Ти Стојанова мајчице!
Ја хајде да те заведам,
При твоего сина Стояна,
Че лежи, та ште да умре,
Че му си риза ушила
На личен ден на Прокопиј,
И љуто го си поклела,
Пуст'а с' клетва зб'днала
Сб'днала скоро стигнала.”
Послушале го два орла,
Па си на двора отишле,
Та на дрвото паднале,
Та жално милно грачале.
Изљала мајќа Стојану,
Та је со орли отишла,
На врх на Стара планина.
Кат' го видела мајка му,
Жива го та прегрнала,
А мртви сја разгрнале.