Зборник на Миладиновци/ Неда Крамјанка

Неда Крамјанка

од Браќа Миладиновци

на современ македонски правопис

Хубава Недо Крамјанко!
Свекар си Неди говори;
„Снашице Недо хубаво!
Е cera девет години,
Като сми тука довеле
Твоите брате, Недо ле,
Ha гости ти не додоха,
Да додат да тја споходат;
Дали cјa дип чорбаџие,
Почорбаџие от назе,
Или сја дип сиромаси,
Ta немат с' ошто да додат?”
Неди је хатар остало,
Ta зела бели медници,
Ta je на вода отишла,
Ha горно крајно кладенце.
Там најде момче Кременче.
Ta пa на момче говори:
„Момче Кременче, селенче,
Здраво ли сте, живо ли сте?
Здраво ли с' мојте брате,
От стока повлачили cja,
Што је башта ми оставил!”
Момче Кременче говори:
„Хубава Недо селенко!
Здраво сми, и живо сми,
Здраво с' твоите брате,
И от стока се повлачи,
Што е башта ти е оставил,
Дважд е повече станало,
Сега сја, Недо, стјагаха,
Тебе на гости да додат;
Ha коњо гвозди тypjaxa,
Златни талиги вспрјагаха
Твоите девет братици,
Co девет мили снашици,
Co девет м'шки дечица.”
Неда с' је зарадвала,
Па си je дома отишла,
Ta двори мете, и пee.
Свекор си Неди говори:
„Снашице, Недо хубава!
Е сега девет години,
He с'м тja видел, Недо лe,
Дворови да си пометаш;
A cera метеш и пееш.
Ил ти је драго, Недо ле,
Че в село иди пашата,
Ta прјако пречи през село,
Ta право иде у назе?”
A Неда му говори:
„Тате ле, да мој свекоре!
Това ми не је пашата,
H' c' това мојте брате,
Ta идат мене на госте;
Свекар си Неди говори:
„Снашице, Недо хубава!
Кога си, Недо, знајала,
To шо ми нe cи кажала,
Зехере да си приготва?”
Па закла чљарка бивол,
Наготви манџи секакви,
И пусна до девет б'чви,
И девет б'чви вино,
Десета с бистра ракија,
Ta cи гостето посрештна.