Зборник на Миладиновци/ Јанкула и Никола

Сестра Ангелина, Тодора и Петре ловачето

Јанкула и Никола

од Браќа Миладиновци

на современ македонски правопис

Mope Јанкуле, Јанкуле!
Сбрале сја с' џелепе,,
Ha Стамбол на Едикула,
Червено вино пиеха,
Ceки cи брату напива,
Един другоме наздраве;
A Јанкул нема мил братец,
Ha здравје да му напива,
A тој си коњу напива;
Дружина му с' подсмива.
A тој си дома отиде,
Ta па си мајци думаше:
„Мамо лe, моја мајчице!
Оти ми не си родила
Братец, ја мила сестрица,
Че с' с дружина с'брахме,
Червено вино пиехме,
Секи си брату напива,
Азе си немам мил братец,
Нито пa милa сестрица,
Ha здравје да им напива.”
Мајка Јанкулу думаше:
„Синко Јанко-ле, Јанко-ле!
Ти си имаше мил братец
Мил братец, синко, Никола,
Тридесет и три години,
Ка је далече забјажал,
Мама го не е разбрала;
Ceгa гo мама разбрала
Ha Рабухчиска планина,
Јунашки млада Војвода.”
Јанкул мајци си думаше:
„Азе шта, мамо, да ида
Ha Рабухчиска планина,
Да дира брата Никола,
Че много м'чно за братец.”
Majкa Јанкулу думаше:
„Не оди, синко Јанко-ле!
Малко ли мајка жаљала
По стара брата Никола
Тридесет и тpи години?
Али за тебе, Јанко ле,
Oт ceгa, синко, до века.”
Јанкул мajќa си не слуша,
Воседна коња хранена,
Ta на планина отиде
Ha Рабухчиска планина,
Ta пa c' викна провикна:
„Де ли си, брајно Hикoлa!
„Де ли си, и кадја ли cи!
B кое си тесно клисуре!
Сега при мене да додеш,
Викат тја брат ти Јанкула.”
И зачул бе го Никола
Из това тесно клисуре,
Тој на јунаци думаше:
„Дружина вjapнa зговорна!
Течете преки п'теки,
Ta преставете друмове,
Хванете лудо пијано,
Hи гo бијте, ни кapajтe,
При мене го доведете,
Азе да го попитам,
Дека ме знае, познава,
Че мене викат Никола.”
Послушале го дружина,
Текоха преки п'теки,
Ta преставиха друмове,
Ta cи Јанкула хванаха;
Ни го биха, кapaxa,
При Никола го закараха.
Ta cja e' двата бориле,
Ta cja с' три дни бориле,
Три лахте земја изриле,
И три на доле набиле,
Никој никому не надви.
Провикнал с' е Јанкула:
„Де ми си, мамо, да додеш,
Ha брате да си помагнеш
Cоc мили брата Никола;
Кој годе да си надвие!”
Досетил с' е Никола,
Че му е брате Јанкула,
Ta c' тогава пуснаха.
Ta cи e собрал дружина,
Ta им расплати ајл'ци,
Ta cи дома отидоха.