Романтично бегство
- Обично во такви квечерини
- кога од сртот на соседната планина
- ќе слезе ноќниот чувар
- со позлатен клуч на вратот,
- и отворајќи ги портите
- на џагорливото корзо
- од величествена здодевност
- ќе ги истури ноќвите
- полни со тркалезни желби,
- обично во такви квечерини
- кога започнува одново
- стара недовршена
- секому позната расправија
- помеѓу многуте шетачи
- и малото шеталиште,
- обично во такви квечерини
- од оној агол на станичната улица
- каде што клинчат севезден
- како боси штркови
- чистачите на чевли,—
- со штракање на четките
- непознатиот пријател
- ме вика да ги почитувам
- своите граќански должности,
- и дури стојам мирно поднаведнат
- и гледам како беспрекорно
- владее во својот занает
- и волшебно ги светнува
- сите ветви надевања,
- он ми ја расправа горчливо
- својата стара приказна
- за некаква си девојка,
- за некаква уличарка,
- што не знам како живеела
- горе на трети кат.
- Обично во такви квечерини
- слушам обична приказна.
- „Верувај, вели пријателов,
- тоа е ... за неверување.
- Срна епоскакулица,
- најлична во сета улица,
- нема па нема полична.
- Да ми е нешто невеста,
- да седи везден до мене —
- кој алот ќе ми го измери!
- Тогаш да видиш работа —
- за два дни ќе спечалиме
- како за цела година.
- А она ... вртиопашка,
- врти некаков никаквик,
- стар ама богат и дарежлив.
- Не сака ни да погледне,
- Ќе дојде, ќе се поткрене,
- ќе ми ги поттури чевлите,
- чевли од змиска кожа,
- и — чисти ако умееш.
- Ех,клета, пуста живеачко!
- Роди го човек со ѕвезда
- фрли го во думаните.
- Обично во такви квечерини
- ја слушам истата приказна,
- А денес кога ме повика
- штркањето на четките
- да дојдам, да ги почитувам
- своите граѓански должности,
- мојот непознат пријател
- започна счудоневидено
- за својата познаничка,
- срната поскакула,
- обично вртиопашка.
- Змија е, рече јадосано,
- со голтрак поголем од мене
- избега за РОМАНТИКА.
- Ги слече само чевлите
- ко что се слекува змијата
- и ми ги остави подарок
- со нешто да ја паметувам,
- па гушнати заминаа
- без здраво и без збогување.
- Ех,клета, пуста живеачко!
- Роди го човек со ѕвезда
- фрли го во думаните.
- Но животот е тркало,
- ќе мине друга некоја
- полична и поприлична,
- ќе ѝ се фатат чевлите,
- чевли од змиска кожа
- И тогаш — гледај работа“
- Обично во такви квечерини
- кога од сртот на соседната планина
- ќе слезе ноќниот чувар
- со позлатен клуч на вратот,
- многумина се нуркаат
- во неговите ноќви
- зголемувајќи го бројот
- на тркалезните желби.
- Обично таквите квечерини
- носат нешто необично.
|
