Небиднина/ Небиднина
| „Небиднина“ од Ацо Шопов |
- 1.
- Патував долго, патував цела вечност
- од мене до твојата небиднина.
- Низ пожари патував, низ урнатини,
- низ пепелишта.
- По жега, по суша, по невиделина.
- Се хранев со лебот на твојата убавина,
- пиев од грлото на твојата песна.
- Не гледај ги овие црни суводолици
- што го параат моето лице —
- ми ги подари лицето на земјата.
- Не гладај ги овие нерамнини врз плеќите
- ми ги донесе умората на ридјето.
- Погледај во овие раце —
- два огна,
- две реки
- темно чекање.
- Погледај во овие дланки —
- две полиња,
- две суши
- глуво лелекање.
- Патував долго, патував цела вечност
- од тебе до мојата небиднина.
- 2.
- ...И сега сам,
- пред овој рид од болка и човештина,
- на патишта што не ги знам
- завивам од глад и пцости.
- Ти дојде како црна вода на болештина
- со која се болува довек
- од сите проклетства и злости.
- 3.
- ...Кој тоа невидлив во мене седи
- и пали таен оган,
- кој и го руши на крвта ѕидот,
- кој ми го краде слухот,
- кој одзема видот,
- кој пласт врз пласје неуморен реди,
- кој тоа невидлив во мене седи.
- 4.
- ...Кој ги избриша со рака лесна
- сите далечини,
- сите близини,
- кој ни ја досуди таа небиднина
- да бидам стебло, да бидеш песна.
- . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .