Едгар Алан По/ На онаа во рајот

„На онаа во рајот“ од Едгар Алан По

Ти беше сè за мене, драга,
сè в мојте желби беше, знај -
Ти, зелен отров в море, драга,
Ти, олтар, вруток в горски крај,
Ти, нежен плод на пролет блага
и беше мое цвеќе в мај.

Ех, свиден сон што беше краток!
Ех, ѕвездна Надеж! никна пак
за да ти биде скусен патот!
На дните идни грејна зрак:
„Дај напред!“ туку во Минатото
(тој мрачен јаз) што како злато
неподвижно е, в страв и в мрак!

Ми мина векот в мора жална,
без траги гасне заден лач!
Не! Веќе не! Не! Липам в плач;
(со таков јазик в ширта дална
му збори морето на брегот в здрач)
Цут нема стеблото што гром го чалнал,
ни ранет орел нема лет, сал плач!

И сите мои дни се мечти болни,
и сите мои ноќи сон и јад,
ме вабат в краишта на сказни волни
кај цутиш ти ко цветец непознат,
кај танци развиваш со нежност полни,
крај таков вечен извор, вечен кат.

Поврзано

• Едгар Алан По

Сите дела од овој автор се во јавна сопственост во целиот свет бидејќи авторот е починат пред повеќе од 70 години.