Едгар Алан По/ На...

„На...“ од Едгар Алан По

Насоне гори сонував јас,
гори и птици мило што пеат;
тие се усни - а твојот глас =
усна е зборој од кај се леат.

Очите твои, свод в срце скрит
в очај што паѓа, в таха што ѕемне.
Господе! Зар сум јад жаловит,
небаре ѕвезден сјај в мрака стемнет.

Срцето твое...! Се разбудив;
пас заспав; дење, в сон да те сретам:
Вистино, дар скап, бесценет, жив,
Дребнавост наша, бессилност света!

Поврзано

• Едгар Алан По

Сите дела од овој автор се во јавна сопственост во целиот свет бидејќи авторот е починат пред повеќе од 70 години.