Христосово воскрсвење

Христосово воскресвење

Што ми је лепо убоо,

на високана планина,

н’ онаа рамна рудина!

Рајските софри ставени,

најгоре Свети Никола,

до него Свети Илија,

меѓу ним сестра Мариа,

со Риста Бога на р’це,

со злато капче на глаа.

Свиле се до два облака,

кренале ми го Ристоса.

Седна Мариа да плачит,

Свети Никола је тешит:

„М’лчи ми сестро Марио!

Мие ќе ти го зеиме,

пак тебе не го дааме,

ќе го даиме на занат,

да праит страшни мостеи,

да врват грешните души.

Првата душа што мина,

таја је грешна прегрешна,

чуждо ми дете дојала,

алал не му го даала.

Втората душа што мина,

таја је грешна прегрешна,

назаем брашно земала,

кога го назот враштала,

со пепел ми го мешала.

Треќата душа што мина,

таја је грешна прегрешна,

назаем сољца земала,

кога је назот враштала,

со песок ми ја мешала.