Пуста останала таја контра чета

Пуста останала таја контра чета

што ми поминала низ Богомила,

низ Богомила – за Нежилово,

за Нежилово – село партизанско.

Таму го фанале Трајка Недески,

ми го фанале и го прашале:

– Ај кажи, кажи ваши партизани –

Мицка Козаров, Стоилка Планински,

Стоилка Планински, Апостоле Чолка?

– И да ги знајам не ги кажујам,

не ги кажујам, клети бре фашисти!

Пушка ми пукна тамо Бела Река,

тамо Бела Река – Солунска Глава,

и ми ја уби млада партизанка,

млада партизанка – Рајна Скопјанка.

Глава пресекоја – в села ја носеја,

в села ја носеја – мајки расплакаја...

Извор

• Лазо Каровски и Ѓорѓи М. Ѓорѓиев (ур.) „Македонски песни за народноослободителната борба“, Институт за фолклор „Марко Цепенков“, Скопје, 1980, 237-238 стр.