Крај морето шир, широко
многу дрвја маслинови.
Тргнала ми мома Дана
маслинки да си набере.
На брег седи лудо младо,
со кавал си потсвирнува.
Со кавал си потсвирнува
и на моме намигнува.
Се засрами лично моме
и избега во маслинки.
Таму моме прилегнало,
прилегнало, па заспало.
- Ајде стани лудо, младо,
сонце ми те огрејало.
Сонце ми те огреало,
ветре ми те поддувнало.
- Немој лудо, не ме буди,
ништо нека не те чуди.
Една радост в' срце чувам,
тебе лудо те сонувам.
Од кавал ми срце збори:
„дојди лудо до пред зори“,
кавал свири песна моја,
дека јас ќе сум ти твоја.