Кои се Македонците?
| Кои се Македонците? од Генадиј Георгиев |
| Статијата е напишана од рускиот славист Генадиј Георгиев, и е објавена 1914 година во весник "Македонски Глас" во Санкт Петербург. |
Запознавајќи се со историјата на населувањето на народите на Балканскиот Полуостров, мора да се дојде до следниов заклучок по однос потеклото на Македонците.
Тесалиско-пелопонеските, македонските, тракиските и мизиските Словени дошле воопште од североисток односно преку Карпатските планини (племето Карпи - жители на карпатите), Србо-Хрватите и Словенците – од север, откај сегашните Прусија, Лузитанија и Полска. На тој начин, првата група Балкански Словени им е сродна на источните Словени (на руските), а втората – на западните.
Со текот на времето, и особено во периодот на големата преселба на народите и на крстоносните походи се случува следното: 1) Тесалиско-пелопонеските Словени се слеале со Грците и делумично со Епирците и Латините и ја образувале ново-елинската или грчката нација; 2) Во Мизија и Тракија во различни времиња се населиле и слеале со месните Словени разни источни турско-татарски мали народи, кои ја образувале словено-бугарската нација; 3) Во областа, заземена од србо-Хрватите и Словенците, престојувале и делумно се населиле и слеале со последниве некои келтски и тевтонски племиња, т.е. внеле во словенската крв извесна доза на келтска и тевтонска крв; 4) Македонските Словени пак, опкружени, речиси, од сите страни од високи планини и од морето, останале надвор од пределите на големата преселба на народите, и единствено само Куманите ги пречекориле овие планини и заседнале во североисточниот агол на Македонија, и со текот на времето се слеале со македонските Словени, оставајќи спомен за себе во основаниот од нив град Куманово.
На тој начин, македонските Словени, според типот и јазикот, се почисто словенско племе, отколку Бугарите и Србо-Хрватите и Словенците, како што се Великорусите по однос на Малорусите и Пољаците; како што во крвта и јазикот на Малорусите и Бугарите има многу нешто турско-татарско, така и во крвта и јазикот на Пољаците, Србо-Хрватите и Словенците има многу нешто западно. Додека кај Великорусите има само безначајна примеса на финска и друга крв, кај македонските Словени има само безначајна примесана куманска и можеби трако-епирско-илирска (куцовлашка и албанска) крв, а исто така и некои посебни јазични особености. Може да се каже дека, според типот, (крвта) јазикот, дури и по карактерот, според географската положба, која го разделува северното и јужното словенство, и инородниот (германско-унгарско-романски) клин, македонските словени се јавуваат како јужни Великоруси (се разбира, не во колочински однос), Бугарите – како јужни Малоруси, а Србо-Хрватите и Словенците – како јужни Пољаци и Лужички Срби.
Според тоа, македонските Словени не се Срби и не се Бугари, туку едноставно Македонци, а се сродни и на едните и на другите, пришто се поблиски, по сродство и по јазик до Бугарите, отколку до Србите. Врз основа на тоа може да се дојде до ваков заклучок: независна и слободна од татарското и друго иго Великорусија послужи како цврста основа за постепеното обединување на, речиси, целото североисточно словено-руско племе, и нека бог даде, да послужи за иста таква основа на натамошното обединување на сето северно словенство. Независна и слободна Македонија пак единствено, може да послужи како цврста основа врз која ќе биде изградена величествената постројка на националното обединување на македонското, бугарското и српското племе, а следствено, и на сето јужно словенство, како неопходен чекор кон идното негово обединување со северното словенство...
“Кои имаат уши да чујат – нека чујат“, а Словените, движени од чувството, не на ситен шовинизам, туку на словенското братство и единство врз основа на почитувањето на индивидуалните особености на секоја одделна словенска нација, не можат а да не се придружат кон нашиот извик:
“Да живее независна и слободна Македонија!“
Г. Георгиев
Види исто
[уреди]Моето мислење за Македонците - Александар Фјодорович Риттих
Извор
[уреди]- “Кои се Македонците“ и “Моето мислење за Македонците“ - Статии на славистите Генадиј Георгиев и Александар Риттих, објавени во весник “Македонски Глас“, Санкт Петербург во 1914 годинаа.