За Фросина

Од Wikisource
Прејди на прегледникот Прејди на пребарувањето
Фросино, моме убаво
Фросина седит на чардак
на шарен ѓерѓев везеше
лице је с'нце грееше.
Помина што ми намина
од Алил Паша кабатникот,
на Фросина е зборвеше:
Фросино моме убаво,
скри си го белото лице
со копринена шамија,
пашата седит на диван,
со шарената дуљбија,
да не те паша догледат.
Ушче зборот не дорече
пашата ми ја здогледа,
в' часот ми пушти гавази
на Фросина е зборвеја:
Фросино моме убаво
здраво живо од Алил Паша,
вечер да готвиш вечера
во шареното одајче.
Миндери да му постелиш,
перници да ги наредиш,
пашата да го пречекаш.
Алал е било на Фросина
на гавази му зборвеше,
ич гајле што му немаше:
Ајде бре, силни гавази
од Алил Паша пратени,
здраво живо на Алил Паша
да не се мамит да дојдит!
Да не се мамит да дојдит
не можам паша да чекам,
и пред паша не излегвам.
Јас си сум моме рисјанче,
јас си сум вера крстена.
Фросино моме убаво
ти голем бакшиш да дадеш,
Алил Паша го загубија
во Јанинската чаршија.
Во Јанинската чаршија
главата му ја шетаа
низ тие пусти сокаци.

Поврзано[уреди]