Франце Прешерен/ На поетот

„На поетот“ од Франце Прешерен

Pevcu

Кој знае
ноќ темна да збистри, дух нам кај ни чмае!

Кој може
коспиле страно да стори да згине
од утро до вечер срце што нѝ кине!

Кој збори
спомените дека поштук ќе ги стори
и очајот иден пред очи да гори,
и избегне штурост што сега го мори!

Кој пат
поет да си сакаш, но осеќаш јад
во гради да носиш ти и рај и ад!

Кој си, знај,
ти спомни си, трпи без спокој и трај.