Рајко Жинзифов/ Белграду

Од Wikisource
„Белграду“

од Рајко Жинзифов



Белград, Белград, Белиј граде!
Ти на српството столица!
Што ти плачеш, српскиј граде,
Стенкаш, тâжиш, как вдовица?

Што сја вие чрно знамја
Над твојата крепост тврда?
О столицо, дал од пламја
Станала си толко грда!

Кој те Белград рани тешко?
Кој те покри с дреха чрна?
Кој те с стрела удри жешко?
Клета рâка не му мрдна!

Одговарха српска Вила:
„Што ме питаш Славјанине?
Нема књаза Михаила!
Го убиха драгиј сине.“

„Так коварно го убиха
Рâце гнâсни и злодејски!
И невина крв пролиха
Души чрни, души зверски!“

„За Србија тој бе слава,
Беше гордост, беше глава...
Плачет Дунав, плачет Сава,
Плачет Вардар и Морава.“

„Тâжна Босна сâлзи ронит,
Плачет и Герцеговина,
Чрна Гора косми корнит,
Бâлгарија с сâлзи хлина.“

„Днес и слâнце не огреало,
Срдце всјако онемело,
Тâжит, стенкат Српство цело,
Мâжи, жени, старо младо.“

„Земља с чрно је покрита!
Нема књаза, нема бана -
Гордост, слава и заштита
Нема српската одбрана.“

Доста, посестримо Вило!
Нема Михаила бана
Гледам...срдце ми сја свило...
Бог да живи књаз Милана...

Видете исто така

Наводи

  • Одбрани твроби, Рајко Жинзифов, стр. 114, Мисла, Македонска книга, Култура, Наша Книга, Скопје, 1986.