Зборник на Миладиновци/ Стефан и Дели Магдалена

Стефан и Дели Магдалена

од Браќа Миладиновци

на современ македонски правопис

Зажени се Стефан харен јунак,
Та заиска дели Магдалена;
Магдалена плаче, та го не ште, -
„Не шта, мамо, Стефан харен јунак,
Че с'м азе појунак од него.”
Мајчица си Магделена дума:
„Ја си земи Стефан харен јунак,
Кога б'де Стефану свадбата,
Ти са стори премлада умрјала,
Аз да викна, та да та оплача.”
Послуша ја дели Магдалена,
Та е зела Стефан харен јунак.
Кога било Стефану свадбата,
Си калеса Стефан харен Óнак
Сто кумове, сто старисватове,
И два мина премлади девере.
Премени ги Стефан харен Óнак
Кумовете вов алено,
Деверете вов зелено,
Сватовете вов шарено,
Сам си Стефан вов златено.
Тргн'ла свадба гољама,
Кон до кон, кола до кола,
Сами Стефан вов талига,
Сестра му Рада при него.
Искачи се дели Магдалена,
Искачи се на високи чардак,
Та погледа от џамлиј пенџера,
Та си виде Стефан харен јунак,
Че си иде с'с гољама свадба,
Та са стори премлада умрјала;
А мајка и' викнала да плаче:
ÂСтани, стани дели Магдалено!
Та да видиш Стефан харен Óнак,
И да видиш Стефану свадбата,
Се кумове и старисватове,
И два мина премлади девере.”
Па отиде Стефан харен јунак,
Искачи се на високи чардак,
Та си виде дели Магдалена,
На девере тихом отговарја:
„Еви вазе два мина девере!
Ја идете на Стара планина,
Донесете ледове, сњагове,
Да и турим на клетото срце,
Ако б'де премлада умрјала,
Не ште трепне ни с р'ка, ни с нога;
Ако б'де кастен учинила,
Тја ште трепне ја с р'ка, ја с нога.”
Послушаха два мина девере,
Отидоха на Стара планина,
Донесоха ледове, сњагове,
Туриха и на клетото срце;
Тја не трепна ни с р'ка, ни с нога.
Отговарја Стефан харен јунак:
„Е' ви вазе два мина девере!
Ја идете на врла грмада,
Та фанете замја осојница,
Да и турим на клетото срце;
Ако б'де премлада умрјала,
Не ште трепне ни с р'ка, ни. с нога;
Ако б'де кастен учинила,
Тја ште трепне ја с р'ка, ја с нога.”
Послушаха два мина девере,
Донесоха замја осојница,
Туриха и на клетото срце;
Тја не трепна ни с р'ка, ни с нога.
Па се врна Стефан харен јунак,
Врна си са с'с гољама свадба.
А си стана дели Магдалена,
Та погледна од џамлиј пенџери,
На Стефана тихо отговарја.
„Ета тебе Стефан харен Óнак!
Ти си јунак, ас појунак от теб'.”