Небиднина/ Небиднина

Од Wikisource
„Небиднина“

од Ацо Шопов


1.
Патував долго, патував цела вечност
од мене до твојата небиднина.
Низ пожари патував, низ урнатини,
низ пепелишта.
По жега, по суша, по невиделина.
Се хранев со лебот на твојата убавина,
пиев од грлото на твојата песна.
Не гледај ги овие црни суводолици
што го параат моето лице —
ми ги подари лицето на земјата.
Не гладај ги овие нерамнини врз плеќите
ми ги донесе умората на ридјето.
Погледај во овие раце —
два огна,
две реки
темно чекање.
Погледај во овие дланки —
две полиња,
две суши
глуво лелекање.
Патував долго, патував цела вечност
од тебе до мојата небиднина.
2.
...И сега сам,
пред овој рид од болка и човештина,
на патишта што не ги знам
завивам од глад и пцости.
Ти дојде како црна вода на болештина
со која се болува довек
од сите проклетства и злости.
3.
...Кој тоа невидлив во мене седи
и пали таен оган,
кој и го руши на крвта ѕидот,
кој ми го краде слухот,
кој одзема видот,
кој пласт врз пласје неуморен реди,
кој тоа невидлив во мене седи.
4.
...Кој ги избриша со рака лесна
сите далечини,
сите близини,
кој ни ја досуди таа небиднина
да бидам стебло, да бидеш песна.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Видете исто така[уреди]