2.
Таму горе на небето
зора руди, земја буди,
ден морави шири крила
и алова точи свила,
таму зора црвенее —
мое срце ми црнее.
Ископајте длбок бунар
извадете ладна вода
натопете лути рани
да не горат, да не болат.
Зоро златно и румено!
Зоро слатка посестримо!
Ти изгреваш на далеку —
да ли еднаш ке изгрееш
силно, силно, дури милно
над долови и над гори
над полиња и над реки
над моата татковнина?
