Прејди на содржината

Од умот се поизгубив

Од Wikisource
Од умот се поизгубив з' едно лично девојче,
пет години го милував,
па се страмев, па се срамев да ѝ речам.
Оди мајко проговори, скришем, скришем да ѝ речиш,
оди мајко проговори,
скришем, скришем, скришем, скришем да ѝ речиш.
Збогум синко, мили синко, јас ќе одам да ѝ речам.
Добро јутро мила ќерко.
Дал бог добро, дал бог добро стара мајко.
Син ми ќерко те милувал па се срамел да ти речит,
син ми ќерко те милувал,
па се срамел, па се страмел да ти речит.
Кога син ти ме милувал, заш не казал од порано?
Кога син ти ме милувал,
з'ш не кажал, з'ш не кажал од порано?
Сега си сум посвршено з' едно лично ергенче,
сега си сум посвршено,
з'едно лично, з'едно лично охриѓанче.

Поврзано

[уреди]