Небиднина/ Осма молитва на моето тело - или кој ќе ја смисли таа љубов
„Осма молитва на моето тело-или кој ќе ја смислитаа љубов“ од Ацо Шопов |
- Под овој меч,
- под овој меч на тишината,
- под ова отворено небо,
- овие трепетлики,
- лежи ова в неврат издолжено тело,
- со око стрела в око на вишините,
- земјата ја корне со чело.
- Под овој меч,
- под овој меч на тишината
- кој ќе ја смисли таа непозната љубов,
- тој збор што не постои во речникот
- на секојдневните средби,
- на секидневните поздрави,
- во очајот на оставените,
- во мирот на погубените,
- во гласот на вљубените.
- Издолжено в неврат лежи ова тело,
- со око стрела в око на вишините,
- замјата ја корне со чело.
- Земјо,ти веќе не си земја,
- ти си грутка надеж,
- црна од мака, од соништа зелена,
- ти си око фрлено во вселена.
- Кој ќе ја смисли таа непозната љубов-
- пред ова будење
- пред ова заспивање-
- тоа чудо во чудо,
- тоа завивање!
- Издолжено в неврат лежи ова тело
- под овој меч,
- под овој меч на тишината,
- земјата ја корне в чело,
- на рамо ја носи месечината.
- Готово, месечино, довека готово!
- Во твојата преполна шарена мрежа,
- мрежа од страдања,
- во твојата мрежа од лаги и измами
- од притворства и слатки бладања,
- од многу надеж изгубени,
- нема веќе место за никого,
- најмалку за тие што се вљубени.
- Боли, месечино. Нека боли.
- Болат твоите ребра погодени.
- Под тебе светот и ние сме голи.
- Штотуку родени.
- Кој ќе ја смисли таа непозната љубов,
- пред ова будење
- пред ова заспивање.-
- Тоа чудо во чудо,
- тоа завивање.