Зборник на Миладиновци/ Марија и Ралин харен јунак

Од Wikisource
Стојан и три орли Марија и Ралин харен јунак

од Браќа Миладиновци
Седум кралеви шетает земја по краина
на современ македонски правопис


Хеј Марио, гизд'ава девојко!
Што е љапо поле харбанашко
Харбанашко поле и јунашко!
Ниде дрво, ни дребно камене,
Токо един зелениа јавор,
Под јавора до три реда момци,
Ha средата гиздава Марика,
Свила преде, свилен гајтан плете,
Ta гo мјата од р'ка на р'ка,
Ha јунаци лепа песен пee:
„Хеј јунаци, млади неженени
Неженени млади за женене!
Кој префрли зелениа јавор,
Да пречете листе јаворови,
Тој да земе гиздава Марика.”
Ce фарљаха, никој не префрли,
И четуха, никој не пречете.
Е че иде Ралин харен јунак,
Веднаш фрли, јавора префрли,
Веднаш рече, листе му пречете,
Тој си јузе гиздава Mapикa.
Мајчица си Марика плетеше,
Хем ја плете, хем Mapuкa учи:
„Е та тебе д'штерко Марико!
Кога идеш Paлину на двори,
Ти не слазјај от добраго коња,
H' ca клањај коњу до гривата,
Дур не прости Ралин харен јунак.
Дур не прости три синџира робе
Три синџира робе и робини
И два тула из темна темница.”
Послушала Мариќа мajќa си,
Кога била Ралину на двори,
Тја не слази од добраго коња.
Е че иде Ралин харен јунак,
Ha Mapиќa тихом одговарја:
„От кон слезни, гиздава Марико,
От кон слезни, хајде в к'шти влезни!”
Марика му ништо не говори,
H' cja клања коњу до гривата.
Е че иди Ралинов баштица
В р'ка носи тасче позлатено,
П'лно равно с'с ж'лти ж'лтици,
Ha Марика тихом одговарја:
„От кон слезни, гиздава Марико,
От кон слезни, хајде в к'шти влезни!”
Честита ти к'шта хиледарка,
И честит ти тахче позлатено,
П'лно равно с'с ж'лти ж'лтици.”
A тja cи му ништо не говори,
H' ca клања коњу до гривата.
И че иде Ралин харен јунак,
Ha Mapикa тихом одговарја:
„От кон слезни, гиздава Марико,
От кон слези, хајде в к'шти влези!
Че видиш ли мојта остра сабља?”
Одговарја гиздава Mapикa:
„Е ти сабља, с ти руса глава;
Аз не слаза од добраго коња,
Дур не простиш три синџира робе
Три синџира робе и робини,
И два тула из темна темница.”
Одговарја Ралин харен јунак.
Прости да са три синџира робе
И два тула из темна темница.”
Тја тогава от кон отседнала,
От кон слезе и вов к'шти влезе.