Рајко Жинзифов/ Жалба
| „Жалба“ од Рајко Жинзифов |
Как тешко, другари, как тешко,
Во таја далечна чуждина,
Кога младо, зелено, крехко
Овенуват в рана година.
Как цвете сја сушит в грдаина,
Где бистра вода не извират,
Так младо во така чуждина
Без време сја сушит, умират.
Как жешки, другари, как жешки
От очи си сâлзи проливат,
Душа му дробат мисли тешки
И клето срце сја убиват.
То тврдо, то тешко, как камен
На срце, на душа му стават,
То горит как дрво во пламен,
Роса, ни втере прохлада не дават.
Какви сет тие години тешки,
Какви сет дни чрни, дни клети,
Какви сет у него погрешки,
Че судни сет мâки проклети!
За што, другари, совест го биет,
Базсоница душа му кршит,
Все мислит, все думат, не спиет,
А ден и ношт работа вршит?
За то, че все чуждо пред него,
Хлеб и сол, и дреха, и риза
И скорни, все што ет на него,
На негово, чуждо излиза.
Видете исто така
Наводи
- Одбрани твроби, Рајко Жинзифов, стр. 69, Мисла, Македонска книга, Култура, Наша Книга, Скопје, 1986.